donderdag 1 december 2016

De levende God - een striprecensie


Ergun is verbannen van de aarde omdat hij tegen de oorlogszuchtige mensen die over de aarde regeerden op stond. Vanaf die tijd staat hij bekend als Ergun de dolende. Als hij panne krijgt met zijn ruimteschip moet hij landen op een onbekende flower power planeet. Deze blijkt bewoond te zijn door bloemenvrouwen en vlindermannen die eeuwen vredig naast elkaar hebben geleefd. Daar kwam een einde aan toen de Wakras en hun levende god op de planeet kwamen. Als de koningin van de bloemenvrouwen wordt ontvoert is Ergun, die een zwak voor haar heeft, vast besloten haar te redden. Bla, bla, bla met een science fiction sausje.

Ja dat was mijn eerste indruk toen ik dit album uit 1980 begon te lezen, maar op pagina 32 wachtte mij een verrassing. Het verhaal kreeg zo waar een onverwachte originele wending die leidde naar een even zo originele ontknoping. Niet slecht voor een eerste strip, want dit is de eerste van Comès (het pseudoniem van Dieter Herman). Hij was zowel verantwoordelijk voor het verhaal als de tekeningen van dit eerste album uit de reeks Een strip een auteur.


De realistische tekeningen zijn subliem en gedetailleerd getekend, niets op aan te merken. Ook over de inkleuring ben ik tevreden. Spreekt voor zich dat dit met de hand is gedaan. Ik vind soms de inkleuring van moderne strips net wat te gelikt. Dit is een gewoon zonder foefjes recht voor zijn raap getekend en ingekleurd.

Mijn eerste kennismaking met Comès is niet geheel gladjes verlopen, ook omdat mijn vooroordelen voor de science fiction strips in eerste instantie waarheid leken te worden, maar ik moet zeggen dat ik me uiteindelijk wel heb vermaakt met deze strip.

---

Genre: Science fiction
Links:
Ergün de dolende op catawiki
Ergün de dolende op stripinfo.be
Comès op wikipedia
Comès op de comiclopedia

maandag 28 november 2016

De oorlog van de Lulu’s - 1917: Het afscheid - een striprecensie


In dit vierde deel van ‘De Oorlog van de Lulu’s’ zetten de kinderen hun reis verder, dwars door een afgepeigerd Europa. Ondanks hun aangeboren optimisme beginnen ze de hoop te verliezen dat ze ooit nog de abt en hun vrienden van het weeshuis terug zullen zien. En al heeft de tegenspoed een hechte band tussen hen gesmeed, toch begint hun mooie vriendschap scheurtjes te vertonen…


Er is een periode in een kinderleven waarin kinderen in een sneltreinvaart volwassen worden en de oorlogsomstandigheden helpen hier natuurlijk ook bij. De Lulu’s zijn niet de kinderen meer die ze voor de oorlog waren. Dit levert enige spanningen op wat een nieuwe dimensie geeft aan het verhaal. Het verhaal neemt zijn tijd zonder saai te worden. Régis Hautière weet mij in ieder geval te boeien. Ook de tekeningen van Vincent Lemaire, alias Hardoc, zijn weer subliem getekend en de inkleuring, die Hardoc samen met David François heeft gedaan, zet de sfeer goed neer.

Ik vind ‘De oorlog van de Lulu’s’ een mooie serie en ik kijk dan ook uit naar ‘1918: de allerlaatste keer’ het laatste deel van dit verhaal.

---

Genre: Oorlog
Links:
'De oorlog van de Lulu's 1914 Het weeshuis' recensie
De oorlog van de Lulu's op Catawiki
Andere recensies over 'De oorlog van de Lulu's' op stripinfo.be
Hardoc op Comiclopedia
Hardoc op Wikipedia
Régis Hautière op Wikipedia

maandag 21 november 2016

De lift - een striprecensie


Dit is een korte situatie schets (in 31 pagina’s) van twee mannen die vast komen te zitten in de lift en dus tot elkaars gezelschap zijn veroordeeld.

In dit verhaal zitten alle elementen die een verhaal tot een goed verhaal maken. Er zit spanning in, er zit diepgang in en de karakters worden ook nog eens goed uitgediept. Deze strip is geschreven en getekend door Bert van der Meij en Lian Ong die elkaar in 1988 ontmoetten op de Stripdriedaagse in Den Haag. Daar ontstond het idee om samen, via de post, een stripverhaal te gaan maken. Ieder voor zich zouden ze een eigen personage bedenken om die vervolgens in een lift te plaatsen. Een scenario was er niet. Het verhaal zou moeten ontstaan door plaatje voor plaatje op elkaars tekeningen te reageren. In elkaars tekeningen zou ook gewerkt mogen worden. Het resultaat werd dus ‘De Lift’. De realistische illustraties zijn allemaal in lange stroken getekend. Dit zorgt er voor dat er rust komt in het verhaal, de spanning wordt weergegeven door close-ups en extreme close-ups met elkaar af te wisselen. Erg toepasselijk want in een lift zit je elkaar al snel op de lip. Tevens krijg hiermee een beter beeld over de gemoedstoestand en het karakter van de personages. De gedachten worden daar in tegen in totalen weer gegeven. Dit grote contrast is zeer toepasselijk omdat het de afstand tussen werkelijkheid en de wens weer geeft.


Wat dit album nog bijzonderder maakt is de 10 pagina’s tellende toelichting over het tot stand komen van deze strip. Niet alleen bevat deze schetsen uit het voorstadium, maar ook de briefwisseling die plaats vond tussen Van der Meij en Ong. Je ziet hoe ze elkaar aanvullen. Zo is Van der Meij filmtechnisch onderlegd en geeft Ong tips over hoe Van der Meij zijn tekeningen kan verbeteren.

De samenwerking tussen deze twee talenten is gelukkig bevallen want achter in het album wordt gesproken over een tweede deel ‘De andere lift’. Hoewel de titel van dit vervolg is verandert in ‘Liften’ is dit vervolg er wel degelijk gekomen. Dit album bevat het nu door mij besproken verhaal en nog twee andere verhalen; ‘De andere lift’ en ‘De facelift’ en ook bij dit album zit een bijgevoegd artikel.

Dan rest mij alleen nog de zeggen dat ik blij ben met dit soort geslaagde initiatieven.

---

Genre: grafische novelle
Links:
De lift Catawiki
De lift Stripinfo.be
Lian Ong Comiclopedia
Bert van der Meij Comiclopedia
Bert van der Meij Wikipedia
Bert van der Meij officiele website

maandag 14 november 2016

Poolijs - een striprecensie


De kapitein van de Illivitsj Noerov gooit een lastig zootje ongeregelde gasten over boord zo het poolijs op. Onder hen waren een huurling, een wrede moordenaar, een losbandige Pool, een travestiet, een niet erg spraakzame en onheilspellende Mongool en tot slot een deserteur. Als ze bij eskimo’s onderdak zoeken horen ze van een sjamaan. Omdat deze sjamaan hen ten strengste afraadt om te gaan jagen lijkt het hen leuk om deze sjamaan eens een lesje te gaan leren. Maar is dat wel zo wijs?

Scenarist Sylvain Ricard schrijft een boeiend en origineel verhaal. Opvallend is dat hij eerst de antagonisten ten tonele voert en dat het vrij lang duurt voordat de protagonist verschijnt. De karakters van de barbaren worden erg goed uitgediept, mijn aversie tegen deze groep mannen nam toe naarmate het verhaal vorderde. Net toen ik dacht dat ik wist hoe het verhaal zou gaan eindigen kreeg het een verrassende wending.


Hoewel tekenaar Christophe Gaultier meer lijnen nodig heeft om zijn personages op papier te zetten doet zijn tekenwerk in de verte wel wat denken aan dat van Joann Sfar. De lijnen zijn even scherp op papier gezet. Gaultier brengt het geweld op een gruwelijke en bijna realistische wijze in beeld waardoor mijn aversie voor dit wrede gezelschap groeide naarmate het verhaal vorderde.

Dit album is een joint venture tussen uitgeverij Talent en Oog en Blik. Hoewel ik niet zo gecharmeerd ben van de strips die Talent uit heeft gebracht en ik niet zo heel erg bekend ben met de Oog en Blik uitgaven vind ik de strips die zijn uitgebracht onder de naam Toog erg goed. Al eerder las ik ‘De Priester’ en de ‘Professor Bell’ strips van Toog en dat was me al prima bevallen. Ik ga zeker op zoek naar meer strips van Toog.

---

Genre: Grafische Novelle
Links:
Christophe Gaultier wikipedia
Sylvain Ricard wikipedia
Christophe Gaultier comiclopedia

maandag 7 november 2016

Franka - Het misdaadmuseum - een striprecensie


Zoals jullie misschien wel weten ben ik een echte Franka liefhebber. Ik had tot voor kort alle albums, behalve de laatste en de eerste, gelezen en gerecenseerd. Dan vraag je je af waarom duurde het zo lang dat ik het eerste album ging lezen. Dat komt omdat ik pas een paar jaar geleden ben begonnen met deze serie te verzamelen en dat dit eerste deel uitverkocht bleek en je komt Franka niet zo vaak tweede hands tegen. Anders had ik zeker een handtekening gevraagd ;-) Maar nu had ik hem in een platenwinkel, die pas was begonnen met strips te verkopen, toch gevonden. Zo zie je maar weer, je zoekt je wezenloos en plots kom je het op een onverwachte plek tegen.


Franka werkt in het Misdaadmuseum, dit is een museum dat voorwerpen die misdadigers hebben gebruikt ten toon stelt in een voormalige gevangenis. Franka komt er toevallig achter dat een antiek handelaar ook een geheime wapendealer is. Franka moet er natuurlijk weer het hare van weten en dat is niet zonder gevaar.

Dit verhaal verscheen voor het eerst in de Pep van 1974 en in 1978 kwam het in albumvorm uit. In dit verhaal laat Kuijpers voor het eerst zien dat hij een meester is in het bedenken van spannende verhalen. Hoewel ik Kuijpers’ tekenwerk later beter, of beter gezegd volwassener, vind kan ik niet ontkennen dat dit album gewoon goed getekend is. De personages in de eerste Franka albums zijn meer karikaturen in vergelijking met de latere albums.

Prima album die zeker uit steekt boven de gemiddelde detective strip.

----

Genre: detective
Links:
Franka Website
Franka - Het Misdaadmuseum recensie
Franka - Het meesterwerk recensie
Franka - de terugkeer van de Noorderzon recensie
Franka - De wraak van het vrachtschip recensie
Franka - Circus Santekraam recensie
Franka - Het monster van de Moerplaat recensie
Franka - de tanden van de draak / de ondergang van de donderdraak recensie
Franka - Moordende concurrentie recensie
Franka - Gangsterfilm recensie
Franka - De vlucht van de Atlantis recensie
Franka - De blauwe venus recensie
Franka - De dertiende letter recensie
Franka - Het Portugese goudschip / De ogen van de roerganger recensie
Franka - Succes verzekerd / Eigen risico recensie
Franka - Kidnap recensie
Franka - De reis van de Ishtar 1, 2 en 3 recensie
Franka - Chroom recensie
Franka Catawiki
Franka Stripinfo.be
Franka Wikipedia
Henk Kuijpers Wikipedia
Henk Kuijpers Comiclopedia

maandag 31 oktober 2016

Cannon 1 - een striprecensie


Cannon is vroeger zo grondig gebrainwasht door de communisten dat hij geen pijn meer voelt. Ook hebben ze hem zo getraind dat hij onkwetsbaar lijkt zo is hij een perfecte sovjet spion geworden. Eenmaal terug in de VS wordt hij gevangen genomen en terug gebrainwasht, maar het lukt ze niet om zijn ongevoeligheid ongedaan te maken. De Amerikaanse geheime dienst ziet dit alleen maar als een plus en Cannon gaat voor ze werken. Hij wordt op diverse missies gestuurd en heeft maar een echte geduchte vijand en dat is de Chinese madam Toy. Waar Cannon de beste geheim agent van Amerika is is madam Toy de beste van China.

Als Wallace Wood dit verhaal in 1981 schrijft draait de James Bond film ‘For your eyes only’ in de bioscoop. Deze film, met Roger Moore in de rol van de beroemdste geheim agent ooit, is dan al de 13 e James Bond film. De James Bond aflevering ‘Casino Royale’ uit de tv serie Climax! uit 1954 niet mee gerekend. Hoewel ‘For your eyes only’ niet zoveel opbracht als ‘Moonraker’ uit 1979 was James Bond toch nog ongekend populair. Het is dus niet zo vreemd dat er vraag was naar strips met een geheim agent in de hoofdrol. Maar Wallace Wood maakte er wel zijn eigen geheim agent van. Zo is Cannon serieuzer en gewelddadiger in deze strip reeks van drie delen. Maar het geweld wordt altijd gerechtvaardigd. Ook vrouwen worden bij deze scenes niet gespaard. Madam Toy weet, hoewel ze vrijwel altijd schaars gekleed is, wat vechten is.


Dat brengt mij bij het tekenwerk van Wallace Wood. Wie de ‘Doortje Stoot’ strips kent weet dat hij een voorliefde heeft voor mooie vrouwen, maar hoewel de mannen minder schaars gekleed door het verhaal denderen zijn die toch ook mooi getekend. Wood maakt goed gebruik van zwart/wit en enkele grijstonen door middel van rasters.

Mijn eindconclusie is dat dit een album is met een goed verhaal dat met vaart wordt verteld en ondersteund wordt door prachtige tekeningen. Wel moet ik de fanatieke feministen waarschuwen dat het naakt, hoewel mooi in beeld gebracht, niet altijd functioneel is.

----

Genre: spionage
Links:
Weird Fantasy striprecensie
Doortje Stoot striprecensie
Wallace Wood wikipedia
Wallace Wood comiclopedia
Cannon stripinfo.be
Cannon catawiki

maandag 24 oktober 2016

Copperhead Kid - De Kid contra de Aztekenprins - een striprecensie


Van 1964 tot 1974 werd door de Nederlandse uitgeverij Classics de succesvolle serie Sheriff Classics uitgegeven. Elke twee weken konden stripliefhebbers hun hart ophalen met een boekje vol stoere cowboys en lafhartige bandieten. In de jaren 70 raakten deze boekjes uit de gratie, hoogstwaarschijnlijk omdat de raciale stereotypen en het seksisme, waarvan in deze boekjes veelvuldig gebruik werd gemaakt, niet meer geaccepteerd werden. Dit is ook een van de redenen waarom ik mij niet aangetrokken voel tot de traditionele westerns. Een andere reden is dat ik de verhalen vaak oppervlakkig vind. Vaak gaat het over bandieten die gepakt moeten worden door een premiejager of kwaadaardige Indianen die een lesje geleerd moeten worden. Vroeger als kind al, toen we westerns na speelden wilde ik niet John Wayne, maar een Indiaan zijn.


Maar de comic die ik hier bespreek is geen strip uit de Sheriff Classics reeks die van de Classics uitgeverij komt. Dit is het eerste deel van een nieuwe Sheriff Classics serie die in het leven is geroepen door Windmill Comics. Het blijkt dat deze tweede reeks ook succes heeft, want er zijn sinds 2011 al 17 deeltjes verschenen. In dit eerste deel uit de nieuwe Sheriff Classic reeks staan twee verhalen. Het eerste verhaal, ‘De Kid contra de Aztekenprins!’, is een heel nieuw verhaal. De Kid gaat helpen een ontvoerde vrouw te bevrijden. Aangezien er in een comic maar weinig ruimte is voor het uitdiepen van karakters moet een comic het vooral hebben van een goed plot. Nou wil het feit dat scenarist Ramon Schenk de lezer wat dit betreft op zijn wenken weet te bedienen. Hij giet een oud thema in een origineel nieuw jasje. Hoewel de tekenstijl van Rik van Niedek strakker is dan die van een klassieke western strip doet hij toch niet onder voor zijn voorgangers in dit genre. Hij blinkt vooral uit in de actiescènes.

Het tweede verhaal, ‘De Rio Grande schuldbekentenis’, is een herdruk uit de eerste Sheriff Classics serie. Danny Teal verdwijnt samen met het geld uit zijn vaders kluis. Billy de Kid geloofd in zijn onschuld en gaat hem opsporen. Scenarist Joe Gill schrijft hier een standaard western verhaal, maar Pete Morisi’s realistische tekenstijl vind ik prima in orde.

Windmill Comics weet door oud en nieuw te combineren in een comic zowel de liefhebbers van de klassieke western als de liefhebbers van het modernere werk te bekoren.

---

Genre Western
Links:
Copperhead Kid op Catawiki
Windmill Comics site
Pete Morisi op Wikipedia
Rik van Niedek site
Joe Gill op Wikipedia

maandag 17 oktober 2016

Blank Requiem - een striprecensie


Dit album verteld over negen dagen uit het leven van journalist Malcolm Lean. Het is 2024, de grote supermachten hebben afgedaan en er is een nieuwe voor in de plaats gekomen; de verenigde staten van Afrika. Onder de oude garde zijn er nog groeperingen die het oude blanke imperium nieuw leven in willen blazen. De Afrikanen zien deze toch wat nazistische bewegingen als een bedreiging. Dus ze dwingen de held uit dit verhaal, de blanke journalist Malcolm Lean, tot spionage. Journalist is een prima dekmantel om informatie in te winnen zonder argwaan te krijgen.

Elk hoofdstuk beslaat een dag uit het leven van onze held. Dit maakt dat het verhaal een wat langzaam tempo heeft. De vraag is; is dit erg? Mijn antwoord is; dat hoeft niet per see. Het verhaal kan interessant gemaakt worden door de karakters van de personages uit te diepen. Maar helaas zijn de personen in het verhaal van scenarist Benjamin Legrand erg vlak. Ik vraag mij af waarom is Anna Haas zo stil en wereldvreemd? Waarom wordt het personage Siri niet nuttiger gebruikt in het verhaal? Malcolm Lean blijkt een behendige vechtjas als het zo nodig mocht zijn. Waarom is er maar één moment van deze kwaliteiten gebruik gemaakt? Waarom wordt verteld dat de nekspieren van schurk Kurt Holmquist verlamd zijn? Er wordt in het verhaal helemaal niets mee gedaan en het zegt ook niets over zijn karakter. Allemaal vragen die onbeantwoord blijven.

Maar goed, het is natuurlijk niet vereist om karakters uit te diepen. Je kunt ook de strip spannend maken door actie en intriges toe te voegen. Hoewel er een familiestamboom voor in deze strip staat wordt hier, naar mijn mening, te weinig mee gedaan. Het verhaal zou zoveel spannender zijn als er wat meer familie intriges in het verhaal verwerkt waren.


Toch wil ik ook wat positiefs over deze strip zeggen en nee dat gaat niet alleen over de illustraties. Het verhaal loopt nu ook weer niet zo moeizaam als het nu lijkt. Ja het is een kabbelend verhaal, maar het krijgt op een gegeven moment, die ik niet nader zal noemen om niet te veel van de plot te verraden, toch een verrassende wending.


De illustraties van Jean-Marc Rochette zijn heel behoorlijk getekend. De personages hebben markante koppen en zijn van verre af al herkenbaar. De inkleuring is in hele toepasselijke donkere grijstonen. Toepasselijk omdat de toekomst er niet bepaald vrolijk voor ons uit zal zien als deze strip werkelijkheid zou worden.

Ik had dit album gekocht omdat het in de Wordt Vervolgd Romans reeks zit die ik verzamel. Ik denk niet dat ik het anders gekocht zou hebben. Dit vanwege de sombere uitstraling van de illustraties. Dan dringt de vraag natuurlijk op; is dit album de moeite waard om te lezen? Na enig twijfelen moet ik die beantwoorden met; ja. Alleen al vanwege de interessante speculatie over hoe de toekomst er mogelijk zou kunnen uit zien. Ik ga dit album zeker in 2024 nogmaals lezen.

---

Genre: Grafische roman
Links:
Blank requiem op Catawiki
Jean-Marc Rochette op de Comiclopdedia
Benjamin Legrand op Wikipedia

maandag 10 oktober 2016

Ash - een striprecensie


Faust is op zoek naar een schat en die schat blijkt de al vier eeuwen slapende Ash te zijn. Eenmaal haar bevrijd en wakker gemaakt te hebben begint een fantastisch avontuur waarin de grenzen tussen goed en kwaad vaag worden.

Ja het kost mij moeite om niet te veel van het verhaal te verklappen, want ik vind dit verhaal in twee delen zo ontzettend goed dat ik bang ben te veel te verraden. Scenarist van dit meesterwerk is François Debois. Hij is in 2007 pas begonnen met strips te maken en heeft al drie prijzen mogen ontvangen. En hij weet die reputatie dus ook met deze strip waar te maken.


Het tekenwerk van Krystel heeft wat manga trekjes, zo hebben de personages grote ogen en vaak ronde gezichten. Hoewel manga me op zich niet zo aanspreekt vind ik de steampunk kleding en machines prachtig getekend. Ook de sfeervolle inkleuring verdient een aparte vermelding. Zo zijn de scenes die ’s nachts afspelen in blauw tinten gekleurd en de binnen scene’s in oranje en geel tinten.

Sorry voor de wat korte recensie, maar geloof me als ik al niet fan was van de Collectie 1800 van Daedalus dan zou ik het bij het lezen van Ash absoluut worden. Ik ga zeker op zoek naar meer werk van François Debois. Het moge duidelijk zijn dat Ash een parel onder de strips is.

---

Genre: graphic novel
Links:
Ash op Catawiki
Ash op youtube

maandag 3 oktober 2016

Weegee - een striprecensie


Arthur Fellig is een zoon van emigranten uit Galicië (de landstreek op de noordhellingen en het voorland van de Karpaten die tegenwoordig tot Polen en Oekraïne behoort). Hoewel hij in de vroege jaren 20 van de vorige eeuw in de bioscoop zwijgende films begeleidde op viool koos hij niet voor een muzikale carrière, maar besloot hij fotograaf te worden. Omdat hij rijk en beroemd wil worden meet hij zich, in de jaren 30, een artiestennaam aan; Weegee. Deze naam refereerde aan het geluid van een korte golfradio. Hij was de eerste reporter die toestemming kreeg een korte golfradio in zijn auto te mogen hebben waarmee hij politieberichten kon beluisteren. Dit maakte dat hij jarenlang de eerste fotograaf bij tal van ongelukken, gewelddadigheden, misdaden, branden en andere nieuwsgebeurtenissen was, vaak nog eerder dan de politie zelf. Hij groeide uit tot de belangrijkste pers- en straatfotograaf van New York.

Weegee had een groot gevoel voor compositie en stoorde zich wel eens, of zeg maar gerust vaak, aan het feit dat lijken er niet altijd esthetisch bij lagen. Omdat hij vaak een van de eerste was op de crimescene veranderde hij vaak de positie van het lichaam of verplaatste hij objecten. Soms nam hij zelfs dingen mee naar huis. Of dat ook echt waar is betwijfel ik, maar een leuk gegeven is dat in ieder geval wel. Als hij, door zijn overmatige drank gebruik, deliriums krijgt vraagt hij zich af of hij niet gewoon society fotograaf moet worden.


Met dit album heeft scenarist Max de Radiguès een pakkend en licht humoristisch verhaal geschreven over een boeiende man. Deze biografie verteld meer over de persoon en het karakter van Weegee dan je op internet kunt vinden. Het is ook met humor geschreven, niet dat je nu naast je stoel ligt van het lachen, maar ik heb menig moment moeten glimlachen. Nergens wordt een moraliserend vingertje opgeheven.


Het tekenwerk van Wauter Mannaert is in zwart/wit en ondersteund door een grijstoon. De illustraties lijken spontaan uit de losse pols op papier gezet. Hij weet de sfeer van de jaren 30 en begin jaren 40 goed weer te geven, alles klopt van de kleding tot de auto’s en de huizen in de Lower East Side van New York. Het zou zo een vooroorlogse film kunnen zijn, hoewel ik niet, zoals Weegee het zou willen, een twee drie Humphrey Bogart in de titelrol zou zien.

---

Genre: Biografie
Links:
Max de Radiguès Wikipedia
Max de Radiguès Comiclopedia
Wauter Mannaert Comiclopedia
Wauter Mannaert website
Weegee Catawiki

maandag 19 september 2016

De ijsdemon - een striprecensie


Serge Lommerrijk is aan boord van de “Anjou” die op de Poolzee vaart als de bemanningsleden een klipper hoog boven op een ijsberg zien. De kapitein en enkele leden van zijn bemanning besluiten te gaan kijken of er nog overlevenden aan boord zijn. Serge, die medicijnen studeert, gaat mee. Op het schip aangekomen zien ze een verschrikkelijk tafereel, alle bemanningsleden, allen nog op hun post, lijken plots bevroren te zijn. Serge ziet dat de vinger van de bevroren kapitein, die nog achter zijn kaartentafel zit, rust op een plek op een kaart van de Poolzee. Serge besluit de kaart mee te nemen. Aangezien er geen overlevenden op het schip zijn besluiten ze terug te keren naar hun schip, maar eenmaal weer op het dek aanbeland zien ze dat de “Anjou” ontploft. Hoe moet dat af lopen? Worden ze gered? En wat heeft die plek op de kaart te betekenen?

Deze toch wel bijzondere strip is helemaal van de hand van de door mij alom bewonderde Jacques  Tardi. Het is heel spannend geschreven en bij elk hoofdstuk voelde ik de drang om zo snel mogelijk verder te lezen. De teksten zijn ook heel beeldend geschreven en zetten gelijk een spannende sfeer neer. Ik geef een voorbeeld: ‘Reusachtige ijsbergen omringen het schip als angstaanjagende metgezellen die op een onverwacht teken lijken te wachten om het uiteen te rijten. Hun aanwezigheid drukt zwaar op de bemanning.’ Als dat geen mooie tekst is dan weet ik het ook niet meer.


De tekeningen zijn al even bijzonder, door de arcering lijken ze wat op de houtgravures van Gustav Doré. Met enig verschil dat de personages typisch in de Tardi stijl zijn getekend.

Zonder te veel van het verhaal te verklappen moet ik ook nog even opmerken dat niet alleen de personages in de illustraties typisch Tardi zijn, maar het zal jullie niet verrassen dat ook het verhaal typisch Tardi is.

---

Genre: Detective
Links:
De ijsdemon op Catawiki
De ijsdemon op Stripinfo.be
Jacques Tardi Wikipedia
Jacques Tardi Comiclopedia
Gustave Doré op Wikipedia

maandag 12 september 2016

Het Web - een striprecensie


Het is ergens in de verre toekomst en vijf ruimtevaarders zweven doelloos door de ruimte. Hun schip is ontploft en ze zijn naar buiten geslingerd, maar gelukkig hadden ze hun ruimtepakken aan en leven ze nog. Om voor hun onverklaarbare wijze worden ze heen en weer geslingerd tussen heden en verleden. Hoe zit dat? En weten ze te overleven?

Deze strip uit 1985 is geschreven en getekend door Dick Matena. Hoewel, ik heb het al vaker gezegd, science fiction niet echt mijn ding is vind ik dit toch een zeer origineel en leuk verhaal. Het verhaal is opgedeeld in verschillende hoofdstukken. Elk hoofdstuk behandeld de familie geschiedenis van een astronaut. En dan is er natuurlijk een apart hoofdstuk voor de ontknoping.
Wat mij vooral aansprak, toen ik deze strip door bladerde, was dat een van de astronauten terug wordt gebracht naar het slachtveld van de Eerste Wereldoorlog. Dat is namelijk een periode die mij erg interesseert.

De realistische tekeningen van Matena vind ik weer subliem getekend. Maar daar mag je zelf over oordelen.

Misschien moet ik mijn visie over science fiction strips bij stellen en mijzelf omdopen tot scifi liefhebber. Ik ben nu toch al aardig wat pareltjes in dat genre tegen gekomen. En is het niet zo dat je in elk genre goede en slechte verhalen hebt?

‘Het Web’ vind ik dus zeker een aanrader.

---

Genre: science fiction
Links:
Dick Matena wikipedia
Dick Matena comiclopedia
Het Web catawiki
Het Web strpinfo.be

maandag 5 september 2016

Sherlock Holmes - De hond van de Baskervilles

  

Op een kwade dag wordt sir Charles dood gevonden op de hei. Bij zijn lijk worden honden sporen gevonden en dit zorgt er voor dat een oude legende weer tot leven gewekt wordt. De verschrikkelijke hond van de Baskervilles waart weer rond op de hei en dood de leden van de vervloekte familie Baskerville. Sherlock Holmes en Watson zijn de aangewezen personen om het raadsel op te lossen.

Dit is een van de bekendste verhalen van Arthur Conan Doyle en het hoort, vind ik, tot een van zijn beste. In mijn jeugd heb ik het boek gelezen en heb een paar verfilmingen gezien waaronder die met Peter Cushing als Sherlock Holmes en de laatste in serie Sherlock met Benedict Cumberbatch in de hoofdrol. Hoewel de makers van Sherlock hun geheel eigen versie er van maakten vond ik die toch ook erg leuk. Maar dat ter zijde. Er zijn tussen 1914 en 2011 maar liefst 25 films van dit verhaal gemaakt en het is niet de bedoeling die hier te bespreken. Deze strip, uit de Collectie Detective Comics reeks, is niet de enige strip van De hond van de Baskervilles. Al in 1947 verscheen dit verhaal in stripvorm in de Classics Illustrated serie.

Hoewel het erg lang geleden is dat ik het boek heb gelezen heb ik de indruk dat scenarist André Duchâteau erg dicht bij het originele verhaal is gebleven. Het is knap hoe hij het 190 pagina’s tellende boek heeft weten te vangen in maar 48 pagina’s. Omdat ik het verhaal al door en door kende behelsde het voor mij weinig verrassingen, maar ik denk wel dat iemand die het originele verhaal niet kent het zeker spannend zal vinden. Het blijft tot op het laatst spannend.


De realistische tekeningen zijn van Luc van Linthout, alias Stibane. Als ik zijn tekenwerk vergelijk met andere Sherlock Holmes tekenaars, uit de Collectie Detective comics reeks, dan spreekt het mij erg aan. Stibane blijft erg dicht bij het tekenwerk van Clair die het eerste Sherlock Holmes album uit deze serie tekende. Enig verschil is dat Stibane minder lijnen nodig heeft om een gezicht te tekenen. Dat vind ik wel knap want de kunst zit hem vaak in het weglaten. Hij zet de lijnen ook stevig op papier, bijna nergens zie je onzekere dunne lijnen verschijnen. Latere tekenaars zijn Di Sano en Bonte, hoewel deze ook dicht bij het originele tekenwerk blijven heeft het tekenwerk van Stibane toch mijn voorkeur.

Prima album en in alle opzicht zeker het lezen waard.

---

Genre: Detective
Links:
De hond van de Baskervilles recensie
De rode bloedzuiger recensie
Het gevlekte koord recensie
Jack the Ripper recensie
De reuze rat van de Sumatra recensie
De aluminium kruk recensie
Het teken van de vier recensie
De bloedige ster recensie
Sherlock Holmes wikipedia
Arthur Conan Doyle wikipedia
Sherlock Holmes catawiki
Sherlock Holmes stripinfo.be
Collectie: detectivestrips stripinfo.be
Sherlock Holmes strips wikipedia
André-Paul Duchâteau wikipedia
André-Paul Duchâteau comiclopedia
Luc van Linthout comiclopedia
Luc van Linthout wikipedia

dinsdag 30 augustus 2016

Kiki van Montparnasse - een striprecensie


Dit kloeke 408 pagina’s tellende boek is een biografie van Alice Prin of ook wel Kiki van Montparnasse genoemd. Haar levensverhaal wordt in chronologische volgorde verteld. Het verhaal begint dus als ze in geboren in 1901 werd. Ze was een onwettig kind en werd opgevoed door haar grootmoeder. Al vanaf haar veertiende poseerde ze, tegen de zin van haar moeder, naakt voor diverse beeldhouwers. Toen ze naar Parijs verhuisde en de muze werd van menig kunstenaar kreeg ze de bijnaam Kiki van Montparnasse.

Schrijver José-Louis Bocquet beschrijft Kiki als een levenslustig iemand die geliefd was bij vele kunstenaars. Het is duidelijk dat Bocquet zijn onderwerp goed heeft bestudeerd want het is niet alleen rozengeur en maneschijn wat de klok slaat. Hij schrijft ook over Kiki’s drugs en drankgebruik. Vroeger was de redenering dat je beter een hoer kon zijn dan een naaktmodel voor kunstenaars. Een hoer toonde immers haar blote gat niet aan de hele wereld. Kiki dacht daar duidelijk anders over, het was haar manier om onsterfelijk te worden. En dat is haar wel degelijk gelukt want wie kent niet de wereldberoemde foto van Kiki met blote rug waarop twee vioolsleutels zijn afgebeeld, gemaakt door Man Ray. Ik kende de foto al nog voor dat ik ooit nog maar van Kiki had gehoord.


De wat gestileerde zwart/wit tekeningen van Catel Muller zouden zo in de jaren 20 van de vorige eeuw gemaakt kunnen zijn, als je kijkt naar de hoekige manier waarop de lijnen zijn neer gezet. Toch, als je de foto’s van de kunstenaars er bij pakt, is iedereen duidelijk te herkennen. Ook de keuze voor zwart/wit zonder grijstonen spreken mij erg aan. Het wordt daardoor meer uitgesproken en geven een duidelijker beeld weer van hoe hard het leven toen soms kon zijn.

Al met al een prachtige biografie over een bijzondere vrouw die niet alleen niet misstaat in de boekenkast van een stripliefhebber, maar ook zeker zou passen in de boekenkast van een kunstliefhebber. Ook als je weinig kaas hebt gegeten van kunst is dat met dit boek geen probleem want achterin staan allemaal korte biografieën van alle kunstenaars die voorkomen in het verhaal.

---

Genre: Biografie
Links:
Kiki van Montparnasse catawiki
Kiki van Montparnasse stripinfo.be
Kiki de Montparnasse wikipedia
José-Louis Bocquet goodreads
Catel Muller comiclopedia


maandag 22 augustus 2016

Lady Justice - een comicrecensie


‘Wanneer een onschuldige vrouw een vreselijk onrecht is aan gedaan kan ze bezeten worden door de geest van Lady Justice die haar in staat stelt om de gerechtigheid te krijgen die ze verdient. ze krijgt hiertoe alle middelen die ze nodig heeft.’

Dit staat op de achterkant van deze bundeling van Lady Justice comics. Als ik het wat beter gelezen had voor dat ik het had gekocht had ik er zo mijn bedenkingen over gehad. Maar ik stapte in de commerciële fuik en liet mij verblinden door Neil Gaiman’s naam op de voorkant. Ik kende hem namelijk van ‘Signal to Noise’ en ik las ergens dat hij een ‘Doctor Who’ aflevering had geschreven. Moet dus wel goed zijn dacht ik. Maar toen ik het album thuis open sloeg en de titelpagina las begon ik toch wel wat te twijfelen aan mijn aankoop. Er staat namelijk; ‘Based on a concept created by Neil Gaiman. C. J. Henderson and Wendi Lee writers’. Toch begon ik vol goede moed met lezen en deze twee, voor mijn onbekende, schrijvers het voordeel van de twijfel te geven. Maar het viel me niet mee, ik heb met veel moeite pagina 168, ongeveer op de helft, bereikt. Sorry superhelden liefhebbers al het geweld begon me tegen te staan. Het is niet zo zeer dat ik tegen geweld in strips ben, maar deze strip staat bol van geweld dat puur en alleen uit wraak voort komt. Een betere titel zou dan ook zijn Lady Revenge in plaats van Lady Justice.


Er staan verschillende verhalen in dit album. Hoewel elke vrouw zo haar eigen reden heeft voor haar wraak oefening is het eind van het liedje altijd de zelfde. Het komt op mij over als herhaling op herhaling. Misschien is dit genre in Amerika populair omdat de politie en justitie vaak faalt in haar taak. Misschien heeft het te maken met het tweede amendement in de Amerikaanse grondwet waarin staat dat iedereen het recht heeft een wapen te dragen. Ik weet het niet, maar het zal duidelijk zijn dat dit niet het genre is waar ik van hou. Ik kan alleen maar hopen dat de meeste ouders van de kinderen die dit lezen, hun kinderen er op wijzen dat wraak niet de juiste manier is om conflicten op te lossen.


Is er dan echt helemaal niets positiefs over dit album te zeggen? Jawel, het realistische tekenwerk is op zich niets op aan te merken. En ik moet toegeven dat, mede door de dynamische vlakverdeling van de platen, de actie van de pagina’s spat. Prachtig gedaan. Daar zijn de Amerikanen erg goed in, ik ken geen enkele Europese strip die dat op die manier heeft.

Maar het prachtige tekenwerk kan helaas het slechte verhaal niet verbloemen.

---

Genre: superhelden
Links:
Lady Justice Catawiki
Lady Justice Wikipedia
Neil Gaiman Comiclopedia
Neil Gaiman Wikipedia
Mike Harris Comiclopedia
Georges Jeanty Comiclopedia
Georges Jeanty Wikipedia
Steve Lieber Wikipedia
Michael Netzer Comiclopedia
Michael Netzer Wikipedia
C.J. Henderson Wikipedia

maandag 15 augustus 2016

Felina - een striprecensie


Marie-Madeleine is de dochter van een non en een revolutionair die in een weeshuis beland. Door haar onstuimige karakter wordt ze nooit geadopteerd. Als ze besluit weg te lopen komt ze bij een circus waar de dompteur net is dood gebeten door een panter. Als blijkt dat Marie-Madeleine goed met de panters over weg kan wordt ze zijn plaatsvervanger. Al snel krijgt ze de bijnaam Felina. Als ze verliefd wordt op de rijke Wilbur Kholderup raakt ze verwikkeld in een strijd tegen de sekte Kris.

Het intrigerende verhaal is van Victor Mora. Hij begon in 1956 onder het pseudonym Victor Alcazar te schrijven. In 1969 begon hij Dani Futuro verhalen te schrijven. In de jaren 70 begon hij voor tijdschriften als Pif Gadget en Pilote te schrijven en in 1979 schreef hij, onder het pseudonym Victor Mora, dit album. Later werk van hem zijn o.a. ‘De Steel Angels’ en ‘Trueno’.


Het tekenwerk voor dit album is van Annie Goetzinger, die ik leerde kennen van de beeldroman ‘De blanke sultane’ (ook een aanrader trouwens, maar dat ter zijde). Felina is haar tweede album en haar realistische tekenstijl maakt gelijk indruk. Waar ze in 1996 in ‘De blanke sultane’ alleen pastel tinten gebruikt zijn de kleuren in dit album wat nadrukkelijker aanwezig, maar nergens zijn ze echt fel. Het blijven vriendelijke kleuren. Zelfs als de Tibetaan iemand hypnotiseert blijven de stralen die uit zijn ogen komen redelijk vriendelijk. Als ‘De blanke sultane’ mij al niet had over gehaald meer van Goetzinger te gaan verzamelen dan had dit album dat zeker wel gedaan.


Hoewel dit album tegen het Amerikaanse superhelden genre aan schurkt wordt het nooit een slap en goedkoop Superman verhaaltje. Niet dat ik de Superman liefhebbers wil beledigen, maar in mijn ogen lijken de meeste verhalen op elkaar. Ik vind dat het superhelden genre vaak diepgang mist. Dat is in dit geval zeker niet want Felina kan veel, maar ze is ook gevoelig en kwetsbaar op sommige momenten. Het verhaal heeft geen open einde, maar staat wel open voor een vervolg. Deze is er in 1982 ook gekomen; ‘Les Mystères de Barcelone’, bij mijn weten is dit verhaal nooit in het Nederlands vertaald. Ik had het graag gelezen om te zien of het trouw blijft aan de diepgang in het verhaal. Er is natuurlijk een valkuil om te verzanden in een goedkope superhelden strip.

Ik vind Felina zeker een aanrader, zoals ik al heb laten blijken; goed verhaal en goed getekend, wat wil je nog meer.

---

Genre: grafische novelle
Links:
Felina op catawiki
Felina op stripinfo.be
Annie Goetzinger wikipedia
Annie Goetzinger comiclopedia
Victor Mora wikipedia
Victor Mora comiclopedia

maandag 8 augustus 2016

Sherlock Holmes - De bloedige ster - een striprecensie


In Londen worden mensen op een lugubere manier vermoord; hun hart wordt uitgerukt en hun linker hand is afgesneden. Inspecteur Lestrade zit met zijn handen in zijn haar en roept de hulp in van Sherlock Holmes en zijn kompaan Watson. Het wordt al snel duidelijk dat er een sekte achter de moorden zit, maar als er een moord wordt gepleegd die niet helemaal lijkt op de voorgaande moorden heeft Sherlock Holmes een tweede mysterie op te lossen.

Dit is een verhaal naar de beroemde personages van sir Arthur Conan Doyle, maar deze strip is in zijn geheel verzonnen door scenarist Jean-Pierre Croquet. Het verhaal zit goed in elkaar. We weten natuurlijk allemaal dat Holmes het mysterie zal ophelderen en de daders zal weten op te sporen, maar de vraag hoe en wie heeft wat gedaan blijft onduidelijk tot de laatste drie pagina’s. Ook leuk vind ik dat Conan Doyle een cameo optreden, als paranormaal deskundige, krijgt in dit verhaal.


De realistische tekeningen zijn van Benoît Bonte. Ik moet eerlijk bekennen dat, van alle Sherlock Holmes tekenaars, ik hem de minste vind. Dit is het zevende Sherlock Holmes album uit de Collectie Detective strips reeks. In plaats van in de voetsporen te treden van zijn voorgangers Guy Clair, Stibaneee en Bruno Di Sano geeft hij zijn geheel eigen invulling aan hoe de personages er uit moeten zien. Zo maakt hij Watsons haar en snor bruin in plaats van zwart en geeft hij Sherlock Holmes een hele uitgesproken uitgestoken kin. Wel ben ik heel erg te spreken over de gedetailleerde achtergronden, die vind ik prachtig.

Maar alles bij elkaar opgeteld heb ik me toch prima vermaakt met dit album.

Genre: Detective
Links:
De hond van de Baskervilles recensie 
De rode bloedzuiger recensie
Het gevlekte koord recensie
Jack the Ripper recensie
De reuze rat van de Sumatra recensie
De aluminium kruk recensie
Het teken van de vier recensie
De bloedige ster recensie
Sherlock Holmes wikipedia
Arthur Conan Doyle wikipedia
Sherlock Holmes catawiki
Sherlock Holmes stripinfo.be
Collectie: detectivestrips stripinfo.be
Sherlock Holmes strips wikipedia
Jean-Pierre Croquet wikipedia
Benoît Bonte comiclopedia
Benoît Bonte wikipedia

maandag 1 augustus 2016

Iznogoedh - Kalief in plaats van de Kalief? - een striprecensie


De ambitieuze Iznogoedh is grootvizier van een kalifaat. Hij is zo ambitieus dat hij Kalief wil worden in plaats van de heersende Kalief. Deze Kalief is een goedzak en heeft niet door dat Iznogoedh snode plannen heeft om hem van de troon te stoten.

De verhalen in dit album zijn bedacht door de legendarische Goscinny, ons allen wel bekend van Asterix en Lucky Luke. Zijn humor is ongeëvenaard en het spreekt voor zich dat ook dit album bol staat van de grappen. Zo worden, door speling van het lot, de snode plannen van Iznogoedh altijd op een grappige manier gedwarsboomd. Het leuke van deze reeks vind ik ook dat er nu eens een slechterik de hoofdpersoon is. Ook leuk is dat in een van de verhalen echt bestaande schurken uit het heden, verleden en de toekomst ten tonele worden gebracht.


De cartoonachtige tekeningen zijn van Tabary en met deze reeks was zijn werd hij in de stripwereld bekend. Het zou het belangrijkste wat hij getekend heeft zijn. Deze reeks, die begon in 1966, was niet zijn eerste samenwerking met Goscinny. In 1962 maakten ze samen al de ‘Les aventuresss du Calife Haroun el Poussah’ reeks, die voor het eerst werden gepubliceerd in Record. Dit was het begin van een lang lopende samenwerking. Na Goscinny’s dood in 1977 ging Tabary door met het maken van Iznogoedh strips.


Dit is het eerste album wat ik van deze serie lees en het zal ook zeker niet het laatste zijn. Ik vind dit een erge leuke strip.

---

Genre: Humor
Links:
Iznogoedh op catawiki
Iznogoedh op stripinfo.be
Jean Tabary op wikipedia
Jean Tabary op de comiclopedia
René Goscinny op wikipedia
René Goscinny op de comiclopedia

maandag 25 juli 2016

Trunk - De onbekende soldaat - een striprecensie


Zoals jullie misschien wel weten ben ik een groot Willem Ritstier bewonderaar. Het lijkt er op of deze schrijver bekwaam is in elk genre. Hij heeft lang samen gewerkt met tekenaar Minck Oosterveer en wat een tekenaar is dit, maar daar kom ik later op terug.


Trunk is een science fiction strip. Trunk is een ex-militair die privé-detective is geworden. Als hij de opdracht krijgt de zoon van Rose en Henry Glendup op te sporen gaat hij inlichtingen in winnen bij het leger en zijn voormalige strijdmakkers, aangezien de zoon van Glendup ook een militair is.

Het is een spannend verhaal dat de duisterste plaatsen laat zien. Trunk is een ruwe bolster blanke pit type wat in de verte wel wat doet denken aan Philip Marlowe (een Amerikaanse detectiveserie die liep van 1959 tot 1960 en werd voortgezet van 1983 tot 1986), maar misschien komt dat ook door de vertel stem. Trunk laat in een voice over weten wat zijn gedachten zijn. Dat vind ik wel zo zijn charme hebben. Hoewel het eind geen open eind is, laat het wel de mogelijkheid open voor een vervolg. Helaas is dat er nooit van gekomen.


Dan over het tekenwerk. Laat ik beginnen te zeggen dat ik Minck Oosterveer één van de beste tekenaars vind die Nederland ooit heeft gehad. Mijn eerste kennismaking met hem was door de Nicky Saxx strips (ook in samenwerking met Ritstier). Ik was gelijk gecharmeerd door hoe hij de lijnen met schwung op papier zette. Ook dit album stelt in dit opzicht niet teleur. De actie-scènes vliegen haast van het papier af. Daar waar de Nicky Saxx albums in zwart/wit zijn is dit album in kleur. Of in ‘sombere’ kleuren zou ik eigenlijk moeten zeggen en dat is zeer toepasselijk want Trunk bevindt zich niet in de meest vrolijke plaatsen (om een understatement te gebruiken).

Hoewel ik niet zo van de science fiction ben, met uitzondering van Doctor Who dan, vind ik dit, in dit genre, een erg goed album. Op de cover staat veelbelovend een 1 en ik zou het leuk vinden als er als nog een vervolg op kwam. Ik ben in dat deel voor meer vampiers. Maar ja, wie zou dat kunnen tekenen? Want helaas is Minck Oosterveer overleden.

---

Genre: Science Fiction, Detective
Links:
Willem Ritstier wikipedia
Willem Ritstier comiclopedia
Minck Oosterveer wikipedia
Minck Oosterveer comiclopedia
Trunk catawiki
Andere recensies van Trunk stripinfo.be

maandag 18 juli 2016

Sherlock Holmes - De oude Russische dame - een striprecensie


In dit avontuur moeten Sherlock Holmes en Watson naar Rusland als schurk Orga, uit ‘De aluminium kruk’, op sterven lijkt te liggen. Natuurlijk krijgen ze het ook weer aan de stok met Raspoetin, geestelijk leidsman aan het hof van tsaar Nicolaas II van Rusland.


Zoals iedereen wel weet is Sherlock Holmes een creatie van sir Arthur Conan Doyle, maar dit verhaal is in zijn geheel verzonnen door scenarist Duchâteau. Het is niet echt nodig, maar het lijkt mij leuker als je ‘De aluminium kruk’ hebt gelezen voordat je aan dit verhaal begint. Er komen namelijk veel personages voorbij die een rol hebben gespeeld in dat album.
‘De oude Russische dame’ is een spannend verhaal wat draait om het feit aan welke kant Rusland zal staan als de Eerste Wereldoorlog uit zal breken. Ook voel je in dit verhaal mee met de bezorgdheid van de tsaren familie die niet alleen gaat over de dreiging van een oorlog, maar ook over de gezondheid van de zoon van de tsaar die aan hemofilie lijdt. Bloederziekte, zoals het ook wel genoemd wordt, betekend dat er een erfelijke stoornis is in de bloedstolling. Iemand die daar aan lijdt kan door een klein wondje dood bloeden.

 

Het realistische tekenwerk van Clair is zeer vakkundig gedaan. Hoewel hij niet mijn favoriete Sherlock Holmes tekenaar is vind ik het toch mooi getekend. De gezichtsuitdrukkingen en de omgeving zijn mooi getekend. Er zit ook veel dynamiek in de actie scenes.

Prima album, ik heb me er tenminste mee vermaakt.

----

Genre: Detective
Links:
De hond van de Baskervilles recensie 
De rode bloedzuiger recensie
Het gevlekte koord recensie
Jack the Ripper recensie
De reuze rat van de Sumatra recensie
De aluminium kruk recensie
Het teken van de vier recensie
De bloedige ster recensie 
Sherlock Holmes wikipedia
Arthur Conan Doyle wikipedia
Sherlock Holmes catawiki
Sherlock Holmes stripinfo.be
Collectie: detectivestrips stripinfo.be
Sherlock Holmes strips wikipedia
André-Paul Duchâteau wikipedia
André Duchâteau comiclopedia

maandag 11 juli 2016

De vliegende Tijger - een striprecensie


‘De vliegende Tijger’ speelt zich in China tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hoewel Duke Moran, de held in dit verhaal, fictief is hebben de vliegende tijgers echt bestaan. Zoals we in de twee inleidende pagina’s bij deze strip lezen werden de Vliegende Tijgers opgericht door ex-kapitein van het Amerikaanse leger Claire Lee Chennault. Tjiang Kai Shek, de leider van China tijdens de Tweede Wereldoorlog, had moeite met de aanval van Japan te bestrijden. Zijn leger was slecht uitgerust en leden zware verliezen. Het was erg moeilijk om de Japanners, die superieur waren in de lucht, te verslaan. China had wel een honderd tal vliegtuigen weten te bemachtigen, maar had geen piloten. Tjiang Kai Shek gaf zijn vrouw de opdracht om het probleem op te lossen, deze vroeg daarom Chennault om hulp. Deze zette een advertentie in een Amerikaanse krant om piloten te werven. Omdat Amerika nog niet in de oorlog betrokken was geraakt luide te officiële versie dat de piloten werden aangesteld om Chinese piloten les te geven. Maar in werkelijkheid moesten ze zelf de lucht in om de Japanse vliegtuigen neer te halen. Voor elk neergehaald vliegtuig kregen ze 500 dollar. Dus veel piloten, ook Duke, gingen naar China voor het geld, maar enkele gingen uit idealistische motieven.


Tot zover de geschiedenisles, terug naar de strip. Dit verhaal is een actiestrip dat is een ding wat zeker is, maar er valt zo af en toe ook wat te lachen. Vooral als Rosie, de ex-vriendin van Duke, hem wil helpen. Dit loopt meestal uit op een fiasco.


Zowel het verhaal als de tekeningen zijn van Ferdinando Tacconi. Deze Italiaanse tekenaar begon zijn carrière in de stripwereld in de jaren 70 met het tekenen van pulp comics als Oltretomba en Terror. Ander werk van hem zijn o.a. de Zack en De Gentlemen series. Zijn tekenwerk spreekt mij erg aan. Het is erg dynamisch, wat niet onbelangrijk is bij een actiestrip.


Prima album, zeker een aanrader.

---

Genre: Oorlog Avonturen
Links:
De vliegende tijger Youtube
Ferdinando Tacconi wikipedia
De vliegende Tijger catawiki
De vliegende Tijger op stripinfo.be