Aan weerszijden staan mannen aan het einde van hun krachten. Ze zoeken hun toevlucht in (loop)graven die ze zelf hebben gedolven. En methodisch moorden ze elkaar uit…
Er is geen vuilere oorlog dan een vastgelopen stellingenoorlog.
Dit beschrijft in een notendop het laatste album van Tardi dat gaat over het onderwerp waarin hij meester is geworden; de Eerste Wereldoorlog. Augustin, een Franse brancardier, neemt de lezer mee op een reis langs de verschrikkingen die de gewone soldaat moest doorstaan, of eigenlijk waaraan hij ten onder ging. Was het niet de dood die hem nekte dan waren het wel de psychische schade waar hij langzaam aan ten onder ging.
Zoals veel van Tardi’s werk met het Eerste Wereldoorlog thema wordt ‘De Laatste Aanval’ gekenmerkt door cynische humor gecombineerd met grauwe tekeningen. De enige felle kleur die Tardi hier hanteert is het rood van het bloed. Zonder uitzondering hebben alle protagonisten in zijn strips anarchistische trekjes, als ze de kans krijgen verzetten ze zich tegen hun leidinggevende. Hoewel ik er wel van uit kan gaan dat veel gewone soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog er ook zo over dachten denk ik dat het toch wat een eenzijdig beeld geeft van deze oorlog. Ik denk met name aan de ‘pals bataljons’, een bataljon waar een hele wijk of vereniging in zaten. Omdat deze soldaten al voor de oorlog vrienden waren en de verschrikkelijke omstandigheden waarin ze verzeild waren geraakt hun vriendschap alleen maar sterker maakten. Juist daarom zouden deze soldaten elkaar nooit, of nou ja oké bijna nooit, in de steek laten door bijvoorbeeld te deserteren. Maar ook afgezien van deze bataljons zullen er ongetwijfeld soldaten zijn geweest die door vochten om hun gevallen kameraden te wreken.
Bij deze strip zit een prachtige cd van Tardi's vrouw Dominique Grange. Deze cd bevatten niet alleen liedjes over personages uit de strip, maar ook twee liedjes die stammen uit de 1914-1918 periode. Mijn Frans is niet zo goed dat ik alle teksten begrijp, maar ze zullen ongetwijfeld enig cynisme bevatten. Muziek wisselt van melancholiek tot opgewekt.
Het is niet de eerste keer dat Grange voor een cd zorgt bij een Tardi strip. Al eerder maakte ze een cd bij de strip ‘1968-2008... N'effacez pas nos traces!’. Zelf vind ik de cd bij ‘De Laatste Aanval’ net iets beter, de liedjes zijn over het algemeen wat opgewekter en wat minder modern.
Ik heb lang met Tardi gedweept, maar dat is de laatste tijd wat minder. Ik hou nog wel onverminderd van zijn cynische humor, maar, zoals ik al eerder melde, zijn wat eenzijdige verhaal over de oorlog vind ik een klein minpuntje. Ik begrijp de anarchistische inslag wel, dat zal komen doordat hij zowel twee grootvaders als twee schoongrootvaders in deze verschrikkelijke oorlog heeft verloren. Ik ben onverminderd nog steeds een groot bewonderaar van Tardi, maar het dwepen is voorbij.
---
Genre: oorlog
Links:
De Laatste Aanval op Catawiki
De laatste aanval op stripinfo.be
Tardi op de comiclopedia
Tardi op wikipedia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten