donderdag 19 oktober 2017

Asterix en de race door de laars - een Striprecensie


Asterix is een van de weinige series die ik nog voor ik kon lezen al leuk vond en die ik als volwassene nog steeds erg leuk vind. Waar ik vroeger vooral genoot van de sublieme tekeningen van Uderzo herlees ik de albums tegenwoordig omdat ik de teksten, en vooral grapjes, van Goscinny zo briljant vind. Hij zorgt er voor dat er grappen in zitten voor kinderen en voor volwassenen. Zo lees je als volwassene een hele andere strip dan toen je kind was.

Helaas overleed Goscinny na 24 albums, nu 40 jaar geleden. Uderzo deed zijn best om de leegte die hij achterliet op te vullen, maar het zou nooit meer hetzelfde worden. Het dieptepunt kwam, wat mij betreft, met ‘Het geheime wapen’ waarin Asterix en Obelix te maken krijgen met buitenaardse wezens. Uderzo had met dit album een hommage willen brengen aan Disney, maar helaas resulteerde het in een lang uitgesponnen en saai verhaal. Dat de tekeningen nog steeds het zelfde niveau hadden als vroeger was een schrale troost. Teleurgesteld besloot ik te stoppen met het verzamelen van Asterix.


Uderzo maakte nog één album met korte verhalen, maar besefte waarschijnlijk zelf ook wel dat hij het stokje beter kon overdragen aan anderen. Het duurde vier jaar voordat opvolgers scenarist Jean-Yves Ferry en tekenaar Didier Conrad met weer een nieuw Asterix avontuur kwamen. Ik besloot ze een kans te geven en was blij verrast toen ik ‘Asterix bij de Picten’ en ‘De papyrus van Caesar’ las. Ferry bleek de geest van Goscinny goed begrepen te hebben. De originaliteit van de verhalen, de schrijfstijl en de grappen benaderen heel goed die van Goscinny. Conrad is ook een waardige opvolger van Uderzo. Je moet de albums van de twee tekenaars naast elkaar zien om de verschillen, die er nauwelijks zijn, te kunnen ontdekken.


Dus mijn verwachtingen voor ‘Asterix en de race door de laars’ waren hoog gespannen. Te hoog waarschijnlijk want ik moet bekennen dat ik in dit nieuwe album wat teleurgesteld ben. De grote lijnen van het verhaal doen erg denken aan ‘Asterix en de Olympische Spelen’. Beiden gaan over Asterix en Obelix die mee doen aan een wedstrijd en daarbij dwars worden gezeten door Caesar en zijn handlangers. Het enige wat dit album leuk maakt zijn de connecties die, doormiddel van grappen, het verleden en het heden met elkaar verbinden en de grappige namen. En de tekeningen van Conrad zijn natuurlijk ook altijd een lust voor het oog.

Hoewel ik dit dus een wat minder album vind twijfel ik er niet aan dat de 5 miljoen exemplaren als warme broodjes over de toonbank zullen vliegen. Ik kijk al weer uit naar het volgende Asterix avontuur in ieder geval, maar dat zal ongetwijfeld nog wel twee jaar gaan duren voor dat die uit komt.

zondag 1 oktober 2017

De zucht naar avontuur - een Striprecensie


Dit is een album uit de serie ‘Avonturier-reeks’. Ik vind dit een hele interessante serie omdat de verhalen zich afspelen in een tijd waarvan we weinig tot niets leren op school. Hoewel de verhalen fictie zijn zijn de omstandigheden waarin de hoofdpersoon beland werkelijk gebeurd en hebben de personages die een belangrijke rol spelen in de loop van de historie echt bestaan.


Hoewel niet alle delen uit deze serie even goed zijn is dit toch een deel dat zeker de moeite waard is. Omdat elk album geschreven en getekend is door één persoon wil het wel eens voorkomen dat de tekeningen prachtig zijn, maar het verhaal wat minder. Omgekeerd kan ook voorkomen. Zo is dit album geheel van de hand van de Italiaanse Dino Battaglia. De tekeningen zijn opzicht wel oké, maar ze zien er wat groezelig uit. Het is net of elke tekening een vroege steendruk is. De gelaatsuitdrukkingen gaan een beetje verloren door de dunne lijnvoering en de wat smoezelige schaduwen.

Dit verhaal speelt zich af in Noord Amerika tijdens de Zevenjarige Oorlog die begon in 1754. Ik had er nog nooit van gehoord, maar hij ging vooraf aan de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Een strijd waar de meeste mensen wel wat meer van weten. Tijdens de Zevenjarige Oorlog bevochten de Fransen en Engelsen, ieder gesteund door verschillende Indianenstammen, elkaar. Het zat wat ingewikkelder in elkaar, zoals je kunt lezen in de uitgebreide inleiding van Hugo Pratt, maar belangrijk is te weten dat Robert Rogers en zijn Rangers een belangrijke rol speelden in deze oorlog en dus ook in dit verhaal.


Liverpool, 1757, Christopher Nightly is op de vlucht voor een rivaal in de liefde en beland op een schip dat de bestemming Amerika heeft. Geld voor de overtocht heeft hij niet, maar de kapitein is hem gunstig gezind en hij mag mee. Nightly weet niet dat de kapitein hem, eens aangekomen in het land van opportunities, aan een pelsjager zal verkopen. Hij moet een jaar voor hem werken voordat hij weer een vrij man is. Maar zo lang zal het niet duren en een avontuur vol gevaren, waar Nightly in eerste instantie niet op zit te wachten, dient zich aan.

Battaglia schrijft een boeiend en spannend verhaal met vaart waarin onze avonturier in eerste instantie alleen probeert te overleven.